لب

«مانی» اگر می‌بود، لبانت را نازک و آب‌دار ترسیم می‌نمود. در دوات خود شراب می ریخت و رنگ سرخ لبانت را با مخلوط شراب، پوف‌کرده و لعاب‌دار در «انگلیون» می‌کشید که تا بیشتر نوشیدنی شود. لبانت بوسیدنی نیست، بلکه نوشیدنی است.
 ‎