زندگی در پوچی دوام آورده است و ما
آمده‌ایم تا برویم که در این فاصله‌ی اندک میانِ «آمدن» و «رفتن»؛ نه
«ماندن»، بلکه پوچی اصل و درون‌مایه است. فرار کردن و یا با پوچی جنگیدند
حماقتِ بیش نیست، با پوچی بهتر این‌که برخوردِ هنرمندانه صورت گیرد و از
این برخورد هنرمندانه یک اثرِ آوان‌گارد خلق شود تا بماند. یک اثرِ هنری
انکار پوچی نیست، بلکه برساخت ماندنی‌ای پوچی است که قابل توصیف می‌باشد و
در واقع هنر نیز پوچ است. به گفته‌ی نیچه: «هنر، و نه هیچ چیز دیگر؛ برای
این‌که حقیقت باعث مرگ ما نشود، هنر را داریم»که تنِ تو هنرمندانه‌ترین
نوعِ برخورد با پوچی است و به پوچی‌ای زندگی‌ای بی‌آینده‌ام امکان و ارزش
می‌دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر