آدمی سوؤه است ۲

آدمی خودش سوژه است، اگر پرده کنار زده شود گاهی «خایه»اش نیز سوژه‌ی هنری تلقی می‌شود. آدمی سوژه‌‌یاب و سوژه‌ساز است که سوژه‌اش را حتا از بین پاهای «حاجی» می‌یابد. آدمی موجود بی‌باک، کنجکاو، هنرمند، غیرقابل اطمنان، غیرقابل شناخت، سرکش و خلاق است که در پاسح سوژه‌اش اتفاق می‌افتد. آدمی با چنان وسواس و عقیده‌‌‌ی محکم برای خود «مقدس»ی را خلق می‌کند که باآن بیهوده‌گی‌اش را توجیه کند و بعد با طمأنینه‌ی به‌تمام پرستش‌اش می‌کند تا رستگار شود. امّا، گاهی در کُنه بنده‌گی آدمی بر مبنای عقیده‌ای که دارد، شکی وجود دارد. آدمی سوژه‌ی مشکوک و هنرمند است که در مقدس‌ترین مکانِ عقیده‌اش هنر می‌کند و به ایمانش گند می‌کارد. آدمی سوژه‌ی هنرمند و خوش‌سلیقه است که چشم‌های بی‌باک و ریزبین‌اش ناب‌ترین سوژه‌ها را می‌یابد و برای سوژ‌ه‌‌‌اش با ولع شعر می‌سراید، او را نقاشی می‌کند، از او عکس می‌گیرد و اثرِ آوان‌گارد خلق می‌کند‌ تا بهترین شود.